Encyklopedia szycia D

0
689

DEKATYZACJA – to poddanie tkaniny działaniu gorącej, a potem zimnej wody albo pary wodnej (prasowanie z gorącą parą). Dekatyzacja służy temu, aby włókna skurczyły się i ustabilizowały się ich wymiary (żeby po uszyciu i wypraniu odzieży nie było niespodzianek w postaci zmniejszenia ubrania nawet o rozmiar).Cel dekatyzacji to więc „wykurczenie” materiału. Dekatyzujemy zarówno tkaniny jak również dzianiny.

Dekatyzować należy wszystkie materiały, które mogą mieć tendencję do zbiegania/kurczenia się. Na pewno będą to wszystkie materiały z włókien naturalnych jak dzianiny dresowe, jersey, tkaniny bawełniane, lniane, wełniane, ale także materiały ze sztucznych włókien takich jak wiskoza.

Prawidłowa dekatyzacja powinna odbywać się w temperaturze prania/prasowania jaką zaleca producent materiału. Alternatywą dla prania jest również naprzemienne zanurzenie dekatyzowanego materiału w gorącej, a potem zimnej wodzie.

DENIM – znany jest również pod nazwą JEANS. To tkanina bawełniana tkana splotem skośnym. Jego historia mówi, że został stworzony jako materiał na ubrania typowo robocze, gdyż jest to tkanina mocna i wytrzymała. Używana przede wszystkim do produkcji ubrań dżinsowych. Najczęściej z tej tkaniny produkuje się spodnie, tzw. dżinsy, ale również bluzy, wiatrówki, kurtki i koszule. Charakteryzuje się stosunkowo dużą wytrzymałością. Polska odmiana dżinsu bywa nazywana teksas

DIAGONAL – Diagonal – rodzaj tkaniny o splocie skośnym z bardzo dużym nachyleniem prążków. Jest stosowana na odzież oraz podszewki.

Materiał charakteryzuje się wyraźnym poprzecznym splotem w postaci prążków, które zdecydowanie wyraźniejsze są po jego prawej stronie. Skośność splotu sprawia, iż jest on elastyczny w obu kierunkach. Sprężystość tę można zwiększyć, dodając doń włókna elastyczne w zróżnicowanym składzie procentowym.

Stosując różne rodzaje produkcji oraz włókna, dzianina diagonal może posiadać mniej lub bardziej wypukłe, a tym samym widoczne prążki po obu stronach. Ma to znaczny wpływ na stopień dekoracyjności materiału i jego przeznaczenie. Wyraźnie wypukły splot może powodować dyskomfort w przypadku noszenia szytej z niego odzieży, natomiast będzie stanowił doskonałą ozdobę dla zasłon, narzut czy poduszek.

Bez względu na skład surowcowy, dzianina diagonal charakteryzuje się bardzo zwartym splotem niepowodującym prześwitów nawet podczas rozciągania materiału.

Ze względu na rodzaj przeznaczenia diagonal przędzony może być z różnego rodzaju włókien oraz różnych ich mieszanek:

diagonal wiskozowy – włókna wiskozowe najlepiej łączyć z poliamidem lub poliestrem, zwiększając w ten sposób wytrzymałość gotowych wyrobów i zmniejszając podatność na zagniecenia. Będzie to materiał odpowiedni na odzież wierzchnią, jak marynarki, żakiety, sukienki, spódnice, a także zasłony i inne elementy dekoracji wnętrz;
diagonal wełniany – włókna wełny najczęściej łączy się z poliestrowymi. Dodatek włókien syntetycznych znacznie zwiększa wytrzymałość wełny na przetarcia i gniecenie, dzięki czemu gotowe wyroby wyglądają znacznie schludniej. Diagonal wełniany będzie materiałem odpowiednim na eleganckie żakiety, marynarki, spódnice, sukienki, narzuty i poduszki dekoracyjne;
diagonal bawełniany – bawełna jest włóknem mocnym, o wysokiej higroskopijności i pozwala wyraźnie podkreślać wzory strukturalne, dodatkowo gotowe materiały o dużej zawartości bawełny są dość łatwe w obróbce i pielęgnacji. Stanowi doskonały materiał na ochronną odzież roboczą, ale także (zależnie od grubości) na lekkie płaszcze, żakiety, marynarki, spódnice, sukienki, zasłony i wszelkie elementy dekoracyjne wnętrz.

DOUBLEFACE – określenie dla tkanin i dzianin dwustronnych, z dwoma użytkowymi stronami

https://pl.aliexpress.com/i/1005002103797837.html

DRELICH – jest mocną, grubą tkaniną bawełnianą, albo lnianą, albo miksem lnu i bawełny. Jego splot jest splotem skośnym z potrójną osnową. Jest to bardzo mocna i wytrzymała tkanina, jego przeznaczenie to odzież robocza, jest używany w tapicerstwie, szyje się z niego mundury, odzież wierzchnią, plecaki, torby, pokrowce różnego rodzaju.

DRESÓWKA – to potoczne określenie dzianiny nazywanej „dzianiną dresową”. Jest to grupa dzianin, do których możemy zaliczyć: dzianinę pętelkową, z charakterystycznymi pętelkami na lewej stronie materiału oraz dzianinę drapaną z charakterystycznym wydrapanym w procesie produkcji miłym i miękkim meszkiem. Dresówki mogą być bawełniane, poliestrowe, wiskozowe, albo mogą być mieszankami tych typów włókien. Najczęściej dodawany jest do nich elastan w niewielkich ilościach, aby materiał był bardziej elastyczny i rozciągliwy.

DZIANINA – płaski wyrób włókienniczy powstający przez tworzenie rządków lub kolumienek wzajemnie ze sobą połączonych oczek. Przędza w dzianinie ma bardzo duże wrobienie, dzięki czemu dzianina jest bardzo elastyczna i rozciągliwa we wszystkich kierunkach. Dzianina w przeciwieństwie do tkaniny tworzona jest z jednej nitki na szydełkarkach lub też jednej, lub wielu osnów, na osnowarkach. Dzianiny mogą być gładkie, wzorzyste, ażurowe, fakturowane lub z okrywą włókienną.

Najmniejszym elementem budowy dzianiny jest oczko. Oczka dzianiny ułożone poziomo obok siebie tworzą rządek oczek. Oczka ułożone pionowo jedno nad drugim tworzą kolumienkę oczek.

Podstawowymi parametrami charakteryzującymi strukturę dzianin są:

długość nitki w oczku – jest to odcinek nitki z którego zostało wykonane jedno oczko,
ścisłość rządkowa Pr – jest to liczba rządków oczek mieszcząca się na jednostce długości,
ścisłość kolumienkowa Pk – jest to liczba kolumienek oczek mieszcząca się na jednostce długości,
Jednostką długości stosowaną przy wyznaczaniu ścisłości dzianin jest 1 cm, 5cm, lub 10 cm. Zastosowanie jednostki na której liczy się oczka zależy od wielkości oczek. Pomiar ścisłości dzianiny na długości 10 cm (100 mm) jest dokładniejszy niż na długości 1 cm (10 mm).

Ścisłość dzianiny jest wielkością wynikową, zależną od:

długości nitki w oczku,
splotu dzianiny,
własności przędzy i surowca z którego dzianina została wykonana.
Podczas wykonywania dzianiny na maszynie dziewiarskiej regulacji podlega tzw. głębokość spychania, której zmiana skutkuje zmianą długości nitki w oczku.

Zmiana długości nitki w oczku pociąga za sobą zmianę ścisłości dzianiny i innych jej parametrów.

Nie ma możliwości zmiany tylko ścisłości rządkowej lub tylko ścisłości kolumienkowej. Zmiana długości nitki w oczku pociąga za sobą zmianę obu tych wartości. Wielkość zmian ścisłości zależy od wielkości zmiany długości nitki w oczku, splotu oraz własności przędzy i surowca.

Dzianiny wytwarza się następującymi technikami:

Technika falowania przędzy na falowarkach. Technika ta pozwala wytwarzać dzianiny rządkowe, przede wszystkim lewoprawe, chociaż istnieją falowarki tworzące dzianiny rządkowe dwuprawe. Współcześnie, technika falowania przędzy jest stosowana rzadko.
Technika szydełkowania w układzie rządkowym na szydełkarkach. Szydełkarki mogą być jednołożyskowe, dwułożyskowe, płaskie i cylindryczne. Technika ta pozwala wytwarzać dzianiny rządkowe lewoprawe, dwuprawe gładkie i wzorzyste. Jest to podstawowa technika wytwarzania dzianin rządkowych. Najpowszechniejsza we współczesnym przemyśle dziewiarskim.
Technika szydełkowania w układzie kolumienkowym na osnowarkach. Osnowarki mogą być jednogrzebieniowe lub dwugrzebieniowe. Jednogrzebieniowe tworzą dzianiny kolumienkowe lewoprawe, dwugrzebieniowe dzianiny kolumienkowe dwuprawe. Osnowarki tworzą dzianiny z jednej, kilku a nawet kilkudziesięciu osnów.
Dzianiny to również wyroby wykonane sposobem domowym, przy użyciu dwóch lub więcej prostych drutów stalowych, aluminiowych, czy nawet prętów z tworzywa sztucznego ewentualnie drewnianych patyczków – robienie na drutach. W ten sposób wykonywano dzianiny już w starożytności.

DZIEWIARSTWO – to dział przemysłu włókienniczego. Jest to technika przetwarzania przędzy (skręconego w procesie przędzenia pasma włókien) w dzianinę.

Jeśli do tego procesu używane są specjalistyczne maszyny dziewiarskie – mówimy o dziewiarstwie maszynowym. Jeśli natomiast druty, szydełka czy krosna – to o dziewiarstwie ręcznym (znanym już w starożytności). Osoba zajmująca się produkcją dzianin to dziewiarka/ dziewiarz.

Technika wytwarzania dzianin polega na wzajemnym łączeniu oczek przędzy o różnej budowie, według określonego porządku. W wyniku tego łączenia powstają niezliczone sploty dziewiarskie, na przykład żakardowe, fakturalne, ażurowe i wiele innych.

Dzianiny znajdują olbrzymie zastosowanie w przemyśle odzieżowym. Pierwsze na myśl przychodzą swetry czy szale. Popularne są też dzianinowe sukienki, spódnice czy pledy. Zimą nosimy czapki i rękawiczki, a przy kominku okrywamy się dzianinowym pledem. Często nie zdajemy sobie sprawy, że również delikatne rajstopy i pończochy to wyroby dziewiarskie. Z dzianin ponadto wytwarza się różnego rodzaju materiały medyczne, techniczne, dekoracyjne czy tapicerskie.

DZIURKA NA GUZIK – w damskich ubraniach dziurki na guziki wykonujemy na prawym przodzie, lub lewym tyle, na męskich odwrotnie. W bocznych zapięciach dziurki zawsze znajdują się na przodzie. Nowoczesne, dobrze wyposażone maszyny do szycia wyposażone są z reguły w automatyczne albo półautomatyczne programy do obszywania dziurek na guziki, które w połączeniu z dedykowaną stopką stanowią wygodny i szybki sposób wykonania dziurki na guzik. Dziurki można również wykonywać ręcznie, ale jest to w tej chwili swego rodzaju rodzaj sztuki użytkowej ?

Rodzaje dziurek na guziki:

dziurka bieliźniana – wykonywana jest na podwójnie złożonym materiale wzmocnionym wkładem albo na trzech warstwach materiału bez wkładu. Do jej wykonania używamy uniwersalnych nici

dziurka w kształcie oka – najczęściej wykonywana jest przy poziomym ułożeniu dziurki na guzik, np. w bluzce, różnią się od dziurek bieliźnianych zaokrągleniem na przednim końcu

https://i2.wp.com/siruba.pl/wp-content/uploads/2019/04/BH9820-dziurki.jpg?ssl=1

dziurka krawiecka – szyjemy ją na kurtkach i płaszczach. Dziurki te obszywa się specjalnymi nićmi do dziurek, aby były bardziej plastyczne

dziurka maszynowa – wykonamy ją przy użyciu każdej maszyny do szycia posiadającej program służący do obszywania dziurek na guziki, nowoczesne maszyny posiadają m.in. programy do wykonywania dziurek bieliźnianych albo z oczkiem. Starsze modele maszyn również mogą obszyć dziurkę na guzik, w tym celu używamy ściegu zygzakowego

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Strona_g%C5%82%C3%B3wnahttps://trans-tex.pl/diagonal-bawelniany/embed/#?secret=au6nvfUqk3

https://slownikmody.domodi.pl/