NADRUK (NA MATERIAŁACH)
Podstawowym podziałem technologii druku na materiałach jest rozróżnienie druku analogowego i druku cyfrowego.
Druk analogowy – sitodruk
Sitodruk to analogowa metoda nadruku na materiale. W sitodruku przez formę drukową (zbudowaną ze stalowej ramy i nylonowej siatki) przetłacza się farbę – w ten sposób wykonując odbitkę. Czynność ta wykonywana może być ręcznie (farbę przeciska się wtedy ręcznie przez formę drukową) lub maszynowo (farbę przez formę automatycznie przeciska maszyna).
WYRÓŻNIAMY TAKIE TYPY SITORDUKU:
- sitodruk płaski – najczęściej wykorzystywany do wykonywania nadruków na gotowych, uszytych już przedmiotach (koszulki, torby)
- sitodruk rotacyjny – wykorzystywany do zadrukowywania całych wałków materiałów. W tej metodzie koszt inicjalny jest duży, ponieważ przygotowanie cylindrów znacząco podnosi cenę
- sitodruk rzemieślniczy – wprowadzony do pracowni przez Andy’ego Warhola, szybko przyjął się w gronie niezależnych artystów, którzy często w swoich pracowniach drukują sitodrukiem ręcznie, za pomocą konstrukcji domowej roboty.
Druk cyfrowy
Podobnie jak w przypadku druku cyfrowego na papierze druk cyfrowy na materiale pozwala wykonać nawet pojedynczą sztukę wydruku bez inicjalnych kosztów (np. matryc). W uproszczeniu druk cyfrowy na materiale działa jak domowa drukarka atramentowa. Technologia ta nie narzuca w zasadzie żadnego ograniczenia co do samego projektu – można wydrukować na materiale dowolną grafikę, bez żadnego ograniczenia dotyczącego ilości kolorów czy przejść tonalnych pomiędzy kolorami.
Druk powstaje w wyniku nadrukowywania mikroskopijnych kropelek farby (barwnika) na materiale, w wyniku czego powstaje wzór. Z kombinacji czterech kolorów podstawowych z palety CMYK (cyan, magenta, yellow, black) i ewentualnie dodatkowych tzw. kolorów spotowych (np. pomarańczowy, niebieski), drukarnia jest w stanie odtworzyć w zasadzie dowolny kolor z normalnej palety kolorystycznej. Ale druk cyfrowy niesie ze sobą również ograniczenia: bardzo zawężone możliwości korzystania z kolorów specjalnych (metalicznych, fluorescencyjnych) czy np. palety PANTONE.
Druk cyfrowy odbywa się zwykle na białym materiale – tak więc wydrukowanie białych kropek na czarnym tle sprowadza się do zadrukowania całej powierzchni na czarno i pozostawienie niezadrukowanych „białych kropek”. Taki “trudny” kolorystycznie projekt jest więc podstawową przesłanką do tego, aby wybrać inną technologię (w tym wypadku np. sitodruk). Druk cyfrowy na materiale sprawdza się za to idealnie przy wydruku zdjęć, szczegółowych wzorów, przejść tonalnych i skomplikowanych graficznie projektów.
Druk materiału metodą DTG (direct to garment)
DTG oznacza w wolnym przekładzie “wprost na odzież”.
Technika druku polegająca na nanoszeniu wzorów i kolorów bezpośrednio na bazę, którą w tym wypadku jest gotowy produkt odzieżowy. Szycie produktu odbywa się przed procesem druku, a zdjęte z drukarki elementy są gotowe do użytku.
Roll-to-roll – drukowanie materiału w belkach
Zastosowanie: Druk materiału w rolkach (belkach).
W praktyce oznacza to mniej więcej to, że na potężną drukarkę (przypominającą domową drukarkę cyfrową, jednak w dużo większej skali) zakładana jest belka czystego, niezadrukowanego materiału. Głowice w drukarce w procesie druku nanoszą barwniki na płaszczyznę materiału.
Druk pigmentowy
Zastosowanie: wszystkie rodzaje włókien, w tym bawełna.
Nadaje się do drukowania na każdym rodzaju włókien, w praktyce jednak najczęściej używany jest do druku na bawełnie. Często nazywany “przyszłością druku cyfrowego”. Technologia rozwija się prężnie i szybko, na bieżąco odpowiadając na potrzeby odbiorców.
Druk sublimacyjny
Zastosowanie: Wykorzystywany przede wszystkim do druku na włóknach syntetycznych (poliestrze) i mieszankach (w których składzie przeważa poliester). Nie nadaje się do druku na bawełnie.
Sublimacja to proces, w którym materia przechodzi ze stanu stałego w stan gazowy (z pominięciem stanu ciekłego). Przy druku atramentami sublimacyjnymi następuje to w momencie “wygrzewania” nadruku, czyli utrwalania go przy użyciu temperatury sięgającej nawet 200 stopni Celsjusza. Barwniki wtedy sublimują, scalając się z materiałem.
Druk atramentami sublimacyjnymi można wykonać na dwa sposoby:
- sublimacja bezpośrednia
- sublimacja pośrednia
NICKI – WELUR
Welur jest znakomitym materiałem do tworzenia dekoracji do domów i mieszkań. Jest też ciepły, przyjemny w dotyku, przewiewny, szyje się z niego ubrania i produkty domowego użytku.
Zalety weluru nicki
Oprócz tego, że welur nicki znakomicie wygląda, ma wiele cech, które sprawiają, że po prostu jest uwielbiany. Wspominaliśmy już o miękkości, delikatności czy trwałości, ale welur także znakomicie przepuszcza powietrze. Jest ciepły, ogrzewa zwłaszcza w chłodne dni, ale nie powoduje pocenia się. Dzięki dodatkowi elastycznych włókien doskonale układa się na ciele i nie krępuje ruchów. Nie ma najmniejszego problemu z dbałością o welurowe ubrania czy dodatki do domu. Wystarczy je po prostu wyprać w pralce i wysuszyć na domowej suszarce. Nawet po wielu praniach welur nicki wygląda estetycznie i nie ma na nim śladu zużycia. Trwałość tkaninie gwarantuje najwyższej jakości poliester, elastyczność zaś spory dodatek elastanu. Takie połączenie świetnie się sprawdza przy szyciu ubrań, które mają gwarantować maksymalną wygodę.
NICI
Czym kierować się przy wyborze nici?
Inny rodzaj nici stosuje do szycia jeansu, a inny do szycia na overlocku. To jaki typ sprawdzi się do konkretnego produktu zależy od rodzaju włókien i grubości nici.
Rodzaje włókien:
Ciągłe – nici składają się z kilkuset pojedynczych filamentów (nici) na jedną przędzę. Są odporne na tarcie i pękanie. Najlepsze do wyrobów kaletniczych i technicznych.
Cięte – nici zbudowane są z ciętych włókien poliestrowych. Ich znakiem rozpoznawczym jest świetna szwalność nie tylko na maszynach, ale również w trakcie szycia ręcznego.
Rdzeniowe – nici złożone są z włókna ciągłego (tzw. rdzenia) oplecionego włóknami ciętymi. Ze względu na to, że są odporne na przecieranie doskonale nadają się do tworzenia szwów ozdobnych oraz do szycia odzieży sportowej.
Woskowane – nici składają się z pojedynczych, plecionych nici pokrytych warstwą wosku. Doskonałe do szycia wyrobów skórzanych.
Grubość nici:
10-20 Nm – najgrubsze rodzaje nici do wymagających materiałów technicznych.
30-50 Nm – nici do skór oraz grubszego jeansu i innych tkanin.
60-80 Nm – nici do wyrobów skórzanych i szycia odzieży roboczej. Sprawdzą się również do pikowania.
120-250 Nm – nici uniwersalne stosowane w overlockach, podszywarkach. Idealne do szycia na domowych maszynach oraz szycia ręcznego.
Podstawowy i logiczny podział nici, to ten ze względu na surowiec z jakiego zostały wytworzone.
Mamy więc nici z surowców naturalnych: bawełniane, jedwabne, lniane, nici syntetyczne wykonane zwykle z surowców takich jak: poliester i poliamid oraz mieszanki typu 70% poliester, 30% bawełna (zwykle mają one rdzeń z poliestru a ich oplot składa się z bawełny), bądź nici wiskozowe.
Większość spotykanych przez nas w sklepach nici jest wykonana z poliestru, dlatego, że jest to materiał niezwykle wytrzymały mechanicznie(szczególnie na tarcie),odporny na działanie substancji chemicznych, wilgoci i pleśni. Dużym plusem nici syntetycznych jest też trwałość kolorów, pomimo prania lub działania czynników zewnętrznych, a minusem mniejsza odporność na wysoką temperaturę (szczególnie przy niciach słabszej jakości). Odpowiednie będą zarówno do szycia ręcznego, jak i maszynowego. Nici poliestrowe są naprawdę uniwersalne, możemy je stosować do szycia większości materiałów.
Nici z surowców naturalnych są mniej wytrzymałe mechanicznie (za wyjątkiem tych jedwabnych), mniej odporne na działanie substancji chemicznych od nici syntetycznych jednak bardziej odporne na wysoką temperaturę, można je również farbować, co w przypadku syntetycznych odpowiedników jest niemożliwe.
Kolejny podział nici, związany jest z ich przeznaczeniem. Wyróżniamy nici do szycia maszynowego oraz nici do szycia ręcznego.
Te pierwsze cechuje duża wytrzymałość, równomierna grubość oraz gładkość. Nici do szycia ręcznego są zaś bardziej miękkie i słabiej skręcone.
Ponieważ interesują nas nic szwalnicze, to im poświęcimy dziś więcej uwagi.
Nici szwalnicze (maszynowe) zrobione są ze specjalnych rodzajów przędzy, ponieważ muszą nadawać się do użycia w maszynach, często szyjących naprawdę szybko. W trakcie produkcji są one odpowiednio skręcane oraz wykańczane przez gotowanie, opalanie, merceryzowanie, barwienie, nabłyszczanie oraz krochmalenie.
Rodzaje nici do szycia
Ze względu na sposób wytwarzania i wykończenie, nici szwalnicze możemy podzielić na przynajmniej kilka rodzajów. Zaliczamy do nich:
- nici merceryzowane, mają duży połysk, są bardzo mocne i nie kurczą się w czasie prania
- nici elastyczne, przeznaczone do szycia rozciągliwych materiałów, używane najczęściej na chwytaczach w owerloku, coverlocku, renderce
- nici do haftu i pikowania, są one odporne na kurczenie, bardzo gładkie, często są też wielokolorowe, aby uzyskać ciekawy efekt
Grubości nici
Grubość nici powinna być dostosowana do grubości szytych materiałów. Im cieńszy materiał tym cieńsze nici i odwrotnie. Oczywiście do grubości nici należy odpowiednio dobrać również grubość igły (przykładowo : nie wybierzemy igły o rozmiarze 65 do szycia grubymi nićmi do jeansu).
Grubość nici podawana jest przez producentów w Systemie Numeracji Długościowej Nm lub Systemie Tex.
System numeracji długościowej (Nm) – mówi nam ile metrów pojedynczej przędzy mieści się w 1 gramie (przykładowo: nić z oznaczeniem “50”, to 50 metrów nici przypadającej na 1 gram).
Im wyższy numer, tym cieńsza jest dana nić. Wyróżniamy: Nm 10-24 to nici grube, Nm 30-50 – nici średnie, a Nm 60 i więcej to nici cienkie. Najczęściej kupujemy i szyjemy nićmi z oznaczeniem 120 (sprawdźcie w szufladzie/przyborniku 😉 ).
Przy liczbie oznaczającej grubość nici w systemie Nm może pojawiać się również cyfra 1, 2, 3, np. 120/2. Informuje nas ona o tym, z ilu cienkich nitek jest skręcona cała nić.
System Tex – oparty jest na układzie metr – gram. Jednostką podstawową tego systemu jest 1tex, który określa masę w gramach, odcinka nitki o długości 1000 m. Odwrotnie do systemu Nm, tutaj im wyższy numer tym grubsza będzie nić. W przypadku nici skręconych z kilku nitek składowych podaje się ich liczbę np. 36tex x3 to nić, zbudowana z trzech nitek pojedynczych, każda o masie liniowej 36 tex
NOŻYCE KRAWIECKIE
Kompletując wyposażenie domowej lub profesjonalnej pracowni krawieckiej, powinieneś koniecznie pomyśleć o zakupie odpowiednich nożyczek. Dostępne w naszym sklepie przyrządy zostały wykonane z najwyższej jakości stali nierdzewnej i nylonu. Idealnie nadają się one do cięcia nie tylko materiałów i tkanin, ale także folii i kartonów. To lekkie i wygodne w zastosowaniu narzędzia, które wyposażono w precyzyjnie tnące ostrza oraz działający bez zarzutu mechanizm. Miękkie, optymalnie wyprofilowane uchwyty zostały pokryte specjalną antypoślizgową warstwą. Dzięki temu nożyczki krawieckie stabilnie trzymają się w dłoniach i można nimi komfortowo operować nawet w trakcie wielogodzinnej pracy. Ergonomiczna rękojeść gwarantuje dużą przestrzeń dla palców. Rozprowadzona równomiernie siła nacisku zwiększa dokładność cięcia, skutecznie zapobiegając zmęczeniu ręki.
Są niezbędnym i podstawowym elementem każdej krawcowej, tej pracującej w domu jak i zakładzie krawieckim. To one umożliwiają przybrać materiałom wymagany rozmiar i kształt. Duże nożyce wykorzystywane są przy cięciu materiałów. Z kolei małe lub zgrabne obcinaczki idealnie nadają się do cięcia nitek.
NITKA PROSTA
Co to jest nitka prosta i dlaczego jest ważna?
Na pewno nie raz miałeś od czynienia z sytuacją, gdy po wypraniu nowo kupionej – przykładowo – bluzki, “nagle” okazało się, że szew zaczął biec przez jej środek. Otóż ktoś, kto szył tą rzecz nie przestrzegał zasady „nitki prostej”.
Nitka prosta jest tożsama z nitką osnowy, czyli układem nitek biegnący wzdłuż tkaniny, równolegle do brzegu fabrycznego (krajka).
Nitka prosta to oznaczenie na wykrojach, które wskazuje kierunek ułożenia szablonu na materiale podczas krojenia. Zachowanie nitki prostej jest konieczne, żeby gotowy ubiór układał się odpowiednio i był wygodny podczas noszenia. To właśnie krojenie zgodnie z nitką prostą sprawia, że nogawki spodni układają się równo wzdłuż nogi, a nie owijają wokół niej niczym wąż boa, a szew t-shirtu zawsze będzie po boku, a nie na jego środku.
Nitka prosta na wykroju
Na szczęście uniknięcie takich efektów jest łatwe, wystarczy odnaleźć nitkę prostą na wykroju, a potem pilnować jej podczas wycinania materiału.
Na wykrojach nitka prosta ukrywa się pod dwoma oznaczeniami:
- jako długa strzałka – tak pojawia się na wszystkich niesymetrycznych elementach jak: nogawki, rękawy, kaptury, kieszenie itp.
- jako przerywana linia w elementach, które tniemy w złożeniu, np. przody i tyły sukienek, bluzek, spódnic, kołnierzyki, mankiety. Uwaga! Linia przerywana na wykroju ma aż 3 znaczenia: środek danego elementu, miejsce złożenia materiału oraz nitka prosta.
ŹRÓDŁA:
Cottonbee.pl
