Encyklopedia szycia L

0
616

LAMA

Tkanina najczęściej jedwabna, bogato przetykana błyszczącymi, metalowymi nićmi; używana m.in. do szycia strojnych ubiorów męskich i sukien balowych, czy szat liturgicznych.

W lamach dodatkowy wątek metalowy w postaci cieniutkich pasków blaszki złotej lub srebrnej całkowicie lub częściowo przykrywa tło tkaniny. Metalowe nitki są tylko lekko wplecione w jej strukturę, leżą na powierzchni, przytrzymywane pojedynczymi nitkami osnowy. Zamiast blaszek metalowych obecnie wykorzystuje się również paseczki sztucznej folii metalizowanej. Tkaniny wysokiej jakości charakteryzują się niewidocznym wątkiem podstawowym.

Lamy są najczęściej gładkie, lecz spotyka się także drobne, zwykle geometryczne wzory, np. szachownice, romby. Kolor zależy od rodzaju użytych nici metalowych (lama złota i srebrna), jak również od koloru przędzy w tle. Barwa tła stanowi zwykle w polskich inwentarzach podstawę określania koloru całej tkaniny.

Początki wyrobu lamy datuje się na połowę XVII wieku we Włoszech, w XVIII wieku głównym ośrodkiem produkcji stała się Francja, a następnie produkcja rozpowszechniła się i w innych krajach. Żupan ze srebrnej lamy nosić miał, według Sienkiewicza, Jurko Bohun, zaś Basia Wołodyjowska „lśniąc się cała w swej srebrnej lamie, migając jak promień lub gwiazdka, olśniewała zarazem oczy i serca urodą dziecka, niewiasty i kwiatu”[1].

Terminem lama bywały również dawniej określane cienkie metalowe blaszki ze złota lub srebra, służące do zdobienia pasów.


LEN

Tak skromną nazwę nadali botanicy roślinie, której wszechstronne zalety doceniamy od ponad dziesięciu tysięcy lat. Nie ma innej tkaniny z włókien naturalnych, która miałaby tyle dobroczynnych dla człowieka właściwości: miękkość, wysoką absorpcję wilgoci, przewiewność, antyalergiczność, dużą odporność na tarcie i rozciąganie, działanie antybakteryjne a co ważne w naszych czasach – biodegradowalność.

Tkaninę lnianą wytwarza się z naturalnego roślinnego włókna pozyskiwanego z łodygi lnu. Pojęcie materiał len obejmuje zarówno tkaniny wytwarzane z czystej lnianej przędzy, jak również i te z domieszką wełny, bawełny lub poliestru. Dodatek innych włókien pozwala na zmniejszenie negatywnych cech lnu. Niwelują one np. podatność na powstawanie zagnieceń przy jednoczesnym zachowaniu charakterystycznych, pozytywnych jego właściwości (takich jak przewiewności i trwałość).

Tkaniny wytworzone z naturalnej przędzy lnianej wyróżniają się szeregiem wyjątkowych właściwości. Materiał len jest antyalergiczny, wykazuje także działanie antybakteryjne. Jest bardzo mocny, posiada wysoką odporność na powstawanie przetarć oraz rozciąganie. Ponadto len nie elektryzuje się. Wyróżnia się również wysoką absorpcją wilgoci, przewiewnością. Tkanina len ma właściwości chłodzące. Właśnie dlatego szczególnie chętnie wykorzystuje się go do szycia letniej odzieży – w upalne dni daje przyjemne uczucie chłodu.

Materiał len ludzkość wytwarza już od tysięcy lat. Starożytni Egipcjanie wykorzystywali go do dekoracji świątyń i wytwarzania odzieży, w tym także szat kapłanów. Z lnu tworzono również żagle w pierwszych statkach. Ze względu na swoje wyjątkowe właściwości antyseptyczne stosowany był nawet do opatrywania ran w szpitalach.

W obecnych czasach tkaniny lniane również mają bardzo szerokie spektrum zastosowań. Jednak przy takiej historii, dzisiejsza ich mnogość już nie zaskakuje. Aktualnie len wykorzystuje się przede wszystkim do przechowywania żywności, wytwarzania tekstyliów domowych, wystroju wnętrz oraz oczywiście w przemyśle odzieżowym.

DCF 1.0

LYOCELL

to tkanina przypominająca bawełnę oraz wiskozę. Materiał jest elastyczny, higieniczny i bardzo wytrzymały. Co ważne, włókna lyocellu są miękkie i mają rewelacyjne właściwości oddychające, dlatego wykonane z niego ubrania doskonale nadają się na lato i mogą być noszone przez alergików. Zastanawiasz się, jaki to materiał? Co to znaczy tencel? Jakie są wady i zalety lyocellu? Czy tencel się rozciąga, czy się kurczy? Już za chwilę poznasz odpowiedzi na wszystkie nurtujące Cię pytania. Gwarantujemy, że będziesz mile zaskoczona!

Lyocell (tencel) – co to jest za tkanina?
Lyocell, określany również jako tencel, to forma sztucznego jedwabiu. Wykonywany jest z naturalnych włókien otrzymywanych z masy celulozowej, ale przetwarzany sztucznie poprzez przędzenie na mokro. Z tego powodu tencel, podobnie jak wiskoza, należy do naturalnych, celulozowych włókien. Warto wskazać, ze włókna celulozowe do produkcji lyocellu pochodzą z azjatyckiego drewna eukaliptusowego. Technika jego otrzymywania została opracowana w 1972 roku w Ameryce. Tencel ma wiele wspólnych właściwości z innymi włóknami celulozowymi, takimi jak len, bawełna czy sztuczny jedwab. Lyocell to materiał, który dobrze układa się na ciele i może imitować różne tekstury, m.in. zamsz, skórę czy jedwab. Z tego powodu lyocell zyskuje coraz większą popularność w przemyśle włókienniczym. Produkowane są z niego zarówno spodnie, spódnice, jak i bluzki, koszule i sukienki.

Czy lyocell się gniecie?
Tencel to tkanina, która ma wiele zalet. Jedną z ich jest niewątpliwie fakt, że materiał jest odporny na zagniecenia. Dlatego wykonane z nich ubrania – sukienki, spódnice, spodnie, bluzki i koszule się nie gniotą. I dobrze, dzięki temu przez cały dzień będziesz mogła cieszyć się estetycznym, schludnym wyglądem.

Czy lyocell jest elastyczny?
Lyocell to tkanina, która jest niezwykle elastyczna, dlatego świetnie układa się na ciele. Dodatkowo tencel ma wszystkie zalety bawełny i wiskozy. Co to oznacza w praktyce? Lyocell jest bardzo wytrzymały – nie rozciąga się i nie kurczy w wodzie, dzięki czemu, przy odpowiedniej pielęgnacji, przez długi czas będziesz mogła cieszyć się ubraniami wykonanymi z tencelu.


LODEN

W 1909 roku, kiedy to bracia Steiner ubrani w odzież wykonaną z lodenu zdobyli po raz pierwszy południową ścianę Dachsteinu ( 1000 metrów w pionie), nie przeczuwali z pewnością , że za sto lat materiał produkowany w ich rodzinnej fabryce w Schladming będzie nadal wysoce pożądany w salonach krawieckich..

W 1888 roku w małej miejscowości sąsiadującej z Masywem Dachstein ( 2995 m n.p.m.) w Alpach Salzburskich rozpoczęła produkcję fabryka Steinerów. Obszar smagany nieustannie świszczącymi wiatrami, prowokował do poszukiwań sposobu ułatwiającego człowiekowi przebywanie w tych surowych warunkach. Tutejsze życie skupiało się głównie na hodowli owiec, łowiectwie, alpinizmie oraz innych czynnościach, którym zawsze towarzyszyły mało komfortowe, szybkie zmiany warunków atmosferycznych. Wymyślono zatem materiał idealny, który doskonale chronił przed śniegiem, deszczem, wiatrem i ostrą skałą, a na dodatek był ognioodporny i oddychający. Pokochali go mieszkańcy Alp. Nazwali go od niemieckiego „lode”- co oznacza „kępkę włosów” i przez lata stworzyli wiele jego odmian.

Proces produkcji odbywa się do dzisiejszego dnia, w taki sam sposób jak w poprzednich stuleciach. Specjalne maszyny zagęszczają tkaninę utkaną z owczego runa, która pod wpływem dużego ciśnienia i tarcia filcuje się. Z metrowej długości materiału po obróbce termicznej i mydlanej uzyskuje sie 0,3 metra bieżącego tkaniny. W zależności od ilości zużytej wełny na 1 metr bieżący lodenu, uzyskujemy produkt o różnej grubości. Innego używa się do szycia ubrań letnich, a innego do ciepłych ubrań zimowych. Letni loden jest lżejszy, jego struktura ma płócienny splot i jest porowata, cała struktura tkaniny zakryta jest przez krótką okrywę. Zimowy loden jest grubą tkaniną, której splot całkowicie ginie pod gęstą okrywą.

To wełna zwierzęca czyni loden funkcjonalnym materiałem naturalnym. Skręcona struktura włókna wełnianego zatrzymuje w materiale dużo powietrza, które to redukuje proces wymiany cieplnej wewnątrz materiału i dzięki temu izoluje zarówno przed zimnem, jak i przed ciepłem. Ten naturalny efekt klimatyzacyjny sprawia, że skóra pozostaje sucha i ciepła. Loden posiada naturalną membranę, której nie można porównać z żadną syntetyczną pod względem oddychalności. Nawet podczas dużego wysiłku w terenie cały pot zostaje odprowadzony na zewnątrz. Naturalny tłuszcz wełniany -lanolina- powoduje, że woda spływa kroplami po powierzchni, łatwo jest otrzepać materiał ze śniegu i usunąć z jego wierzchniej warstwy brud. Jeżeli zabrudzenia są znaczne możemy przeprać odzież w wodzie o temperaturze 30 ºC, nastawiając w pralce program delikatny dla tkanin wełnianych. Musimy jednak pamiętać, że często prany loden traci swoją naturalną powłokę lanolinową. Możemy do prania stosować środki przeznaczone do prania wełny zawierające w swoim składzie lanolinę, co zdecydowanie podwyższy parametry nieprzemakalności.

Trzeba jednak liczyć sie z faktem, że podczas dużej ulewy, w pewnym momencie materiał stanie sie sztywny i namoknie.

Obecnie producenci lodenu, aby uzyskiwać coraz lepsze parametry materiału, dopuszczają połączenie wełny owczej z wełną z alpaki. Ten ssak z rodziny wielbłądowatych hodowany jest na wysokościach 4000-4700 m n.p.m. Jego sierść jest bardzo ciepła ale nieco miększa od alpejskiej owczej, dzięki czemu Alpak-Loden, charakteryzuje się miękką strukturą tkaniny i w odzieży z niej uszytej nie trzeba stosować podszewek. Drugim wariantem jest Campak-Loden, w którym stosuje się mieszankę owczej wełny z włosiem wielbłąda, co sprawia , że odzież staje sie wyjątkowo wytrzymała i odporna na przecieranie, a co za tym idzie długo służy użytkownikowi.


LAMÓWKA/LAMOWANIE

Taśmy lamówki umożliwiają estetyczne zakończenie brzegów oraz ukrycie szwów w wyrobach odzieżowych, kaletniczych, a nawet meblarskich. Znajdują się wśród nich mocne, a jednocześnie delikatne taśmy skośne, rypsowe oraz tak zwane jodełki.

Lamowanie, to obszywanie brzegów materiału gotową,. lub własnoręcznie zrobioną lamówką.

wąski pasek materiału, cięty po skosie. Włókna lamówki, znajdujące się pod kątem 45 stopni do długości paska, sprawiają, że jest on bardziej rozciągliwy i łatwiej się układa w porównaniu do paska, który jest cięty zgodnie z włóknami tkaniny. Na lamówki można stosować materiały z różnych włókien i ich mieszanek, najlepiej ściśle dziane lub tkane, ponieważ są stabilne i podczas krojenia najmniej się strzepią. Wiele pasków tkaniny można ułożyć w długą „taśmę”. Szerokość lamówki waha się od około 1 do około 7 cm w zależności od zastosowania. Lamówki służą do wykańczania brzegów ubioru, podkreślenia konturów poszczególnych elementów lub, ujęte w szew, mogą służyć do tworzenia wypustek. Żeby nadać wypustkom plastyczną formę, wprowadza się w środek lamówki sznureczek o okrągłym przekroju. Są one często stosowana na brzegach kołder, podkładek i śliniaków, wokół brzegów pach i dekoltu, a także jako zwykły pasek.

https://www.berotex.net

Źródła:

Wikipedia

https://lowca.pl/loden-tkanina-ponadczasowa

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj