ACETAT – to inaczej włókno celulozowe. Jako tkanina służy na podszewki. Ceniony za swoje praktyczne właściwości, bo dobrze przepuszcza powietrze, całkiem nieźle wchłania wilgoć oraz jego wyprodukowanie nie jest kosztowne. Acetat stanowi alternatywę dla kosztownego jedwabiu
ADAMASZEK – to tkanina żakardowa, dwustronna, najczęściej jedwabna, zwykle jednobarwna, z wzorem matowym na błyszczącym tle (lub odwrotnie), uzyskiwanym przez odpowiednie dobranie splotów tkackich, najczęściej atłasowych i skośnych.
Najstarsze adamaszki wytwarzano w Chinach w epoce Han (200 p.n.e.–220 n.e.); w Egipcie i Syrii w VII–XI w.; w Europie produkowano od XII wieku, głównie we Włoszech. Adamaszki lniane wyrabiano we Flandrii i Holandii w XVI–XVII wieku, w Saksonii i na Śląsku w XVII–XVIII wieku. Adamaszków jedwabnych używano na kosztowne ubiory, paramenty kościelne oraz do obijania ścian i mebli; adamaszków lnianych na bieliznę pościelową i stołową[1].
Nazwa adamaszek pochodzi od miasta Damaszek w Syrii.
AKSAMIT – jest to tkanina bawełniana z krótką okrywą włosową (bawełnianą, jedwabną lub wełnianą) uzyskiwana przez wprowadzenie między nitki osnowy i wątku dodatkowych nitek runowych w formie pętelek, które pozostawiono nierozcięte (aksamit pętelkowy) lub rozcinano (aksamit strzyżony)[1]. Produkuje się też aksamity, w których stosuje się obie te techniki. Aksamity mogą być gładkie lub wzorzyste – wzory uzyskiwane są przez wzorzyste tkanie (tkanina żakardowa), zróżnicowanie wysokości włosa, zestawienie powierzchni z okrywą włosową i pętelkową, a także prasowanie, wytłaczanie, gofrowanie oraz drukowanie techniką sitodruku. Aksamity wzorzyste z dodatkiem nitek metalowych nazywane są brokatami (altembasami).Tkanina ta pochodzi z Indii, od XII w. była produkowana we Włoszech (Genua, Wenecja), a od końca XVII w. w Polsce.
APLIKACJA – technika zdobienia polegająca na naszywaniu na tkaninę lub wszywaniu w wycięty w głównej tkaninie wzór, motywów dekoracyjnych wyciętych z innego rodzaju tworzyw lub tkanin o innej barwie[1].
W technice naszywanej wykorzystuje się fragmenty tkaniny, pasmanterie, koronki, koraliki, cekiny, a także uzupełnia haftem. Aplikacja z wszywanym motywem, nazywana inkrustowaną lub mozaiką sukienną, polegała na tym, że w głównej tkaninie stanowiącej tło wycinano zaplanowany motyw i w to miejsce wszywano inną tkaninę. Najczęściej do tego typu dekoracji stosowano sukno (brzegi takiej tkaniny nie strzępią się)[2]. Aplikacje przymocowywane były nićmi, ściegiem linijnym, rzadziej klejem[3], a połączenia aplikacji można ukryć lub wyeksponować.
Rodzaje aplikacji:
aplikacja nieprzeświecająca – do której użyto grubych tkanin (aksamit, sukno)
aplikacja prześwitująca – stosuje się tkaniny prześwitujące, np. tiul.
ATŁAS – atłas to materiał wytwarzany z przędzy bawełnianej lub wiskozowej. Nazwa tkaniny pochodzi z języka arabskiego i dosłownie oznacza „gładki”. Materiał łatwo wyróżnić spośród innych włókien. Tkanina z wierzchu połyskuje, na lewej stronie jest za to matowa. Atłas wykorzystuje się do produkcji ubrań i dodatków.
Przez dziesiątki lat materiał wciąż zachwyca i jest wykorzystywany do wieczorowych strojów. W męskiej garderobie występuje w formie dodatku lub niewielkiego detalu. Atłasowe wstawki znajdziemy w wieczorowych smokingach. Szlachetną tkaniną są otoczone szerokie kołnierze i guziki męskiej marynarki smokingowej. Do kompletu należy dodać również spodnie z pojedynczym, pionowym lampasem, który jest wykonany z tego połyskliwego materiału.
Początki atłasu sięgają starożytności, od VI w. była używana w Bizancjum, od XII w. zaczęto go wytwarzać w Europie Zachodniej. W Polsce, zwany też jako hatłas, wzmiankowany był przez Reja i Falibogowskiego. W 1620 jedwabny atłas kosztował 2.5 zł za łokieć[1]. Tkany od XVII w. w Brodach koło Lwowa oraz w Gdańsku.
Jednym z rodzajów atłasu jest satyna.
AŻUR – w tkaninach ażur uzyskuje się przez rozsunięcie nici osnowy i wątku lub wycięcie fragmentu tła.
DZIANINA AŻUROWA
Dzianiny ażurowe to rodzaj dzianin o prześwitujących oczkach. Świetnie nadają się jako materiał na letnią odzież, ponieważ są lekkie i przewiewne, a na dodatek dobrze przepuszczają powietrze. Ażurowe ubrania i dodatki mogą stanowić podstawę zarówno eleganckich, jak i bardziej swobodnych stylizacji.
Dzianina ażurowa jest materiałem uniwersalnym, który wykorzystywany jest do produkcji m.in. obuwia, odzieży oraz torebek. Ażurowe ubrania są najczęściej noszone latem, ze względu na swoją przewiewność i lekkość. Jednak współczesne trendy na warstwowe stylizacje sprawiają, że swetry i narzutki ażurowe stają się także podstawą jesiennej garderoby.
źródła:
